Krzyż.
Pośrodku wioski stoi krzyż,
z drzewa przed laty był zrobiony.
W miejscu, gdzie kościół istnieć miał,
na tę pamiątkę postawiony.
Do krzyża dziatwa szła i starcy,
o pokój, zdrowie modlić się.
Czasami nikt nie przyszedł wcale
i krzyż samotny w słońcu stał.
Aż kiedyś Bóg uczynił cud
i sam się ludziom poznać dał.
Z drzewa krwi zdrój wytrysnął wnet
jak gdyby z Jezusowych Ran.
Od chwili tej, wie już Pan
jak ludzie go kochają.
Codziennie za ten łaski dar
swe serca mu oddają.
s. Antonetta
Nadzwyczajne dzieje krzyża w Nowej Grobli
W roku 1938 hrabina Zofia Zamoyska z Wysocka, dzięki staraniom mieszkańców i komitetu wsi Nowa Grobla, przydzieliła plac pod budowę kaplicy. W miejscu gdzie miała stanąć kaplica postawiono brzozowy krzyż. Po poświęceniu placu pod budowę kaplicy zaczęto odprawiać nabożeństwa w sąsiednim budynku, który był własnością hrabiny. Plany budowy przekreśliła w 1939 r. II Wojna Światowa. Część zebranych materiałów na budowę została skradziona, część zniszczona przez wojnę a resztę wykorzystano pod budowę nowej szkoły.
W roku 1943, w miejsce brzozowego krzyża, postawiono nowy krzyż dębowy. W roku 1972 postawiono na tym samym miejscu trzeci krzyż. Dziesięć lat później w miejscu tym dokonały się wydarzenia, których nikt się nie spodziewał. W sobotę 22 maja 1982 r. zaczęła wypływać z krzyża ciecz przypominająca ludzką krew. Jako pierwsze zauważyły to bawiące się opodal dzieci, które przywołały starszych. Spod lewego ramienia krzyża sączyła się ciecz przypominająca ludzką krew. To zjawisko powtarzało się w różnych odstępach czasowych przez kilka lat, przeważnie w piątki i soboty. Miejscowy Ks. Proboszcz Mieczysław Kornaga poinformował o tym wszystkim Ks. Biskupa Mariana Rechowicza.
Wieść o „cudzie” rozeszła się po wsi i całej okolicy bardzo szybko. Do Nowej Grobli przybywali ludzie z różnych zakątków Polski, a nawet z zagranicy. Każdy z pielgrzymów oczekiwał, że dostąpi tu szczególnych łask Bożych. Zaczęli więc chusteczkami, kawałkami materiału, dewocjonaliami ocierać o krzyż, mając nadzieję, że przez to otrzymają łaskę uzdrowienia. Po pewnym czasie ktoś zamalował krzyż farbą, chcąc zatuszować to niezwykłe zjawisko, ale bezskutecznie. Niezwykła ciecz wciąż wypływała, tętniła, pulsowała, mając stale określony rytm.
Jak twierdzą tutejsi mieszkańcy, dowodem niezwykłości tych wydarzeń był fakt powołań do kapłaństwa i zakonu miejscowych rodaków. To właśnie podczas trwania tych wydarzeń na wezwanie Jezusa do pójścia za Nim, odpowie- dzieli: ks. Jerzy Sopel, ks. Krzysztof Soliło, ks. Jerzy Pytlik, s. Antonetta - Elżbieta Soliło i ks. Stanisław Solilak.
Wydarzenia te zaowocowały wybudowaniem w pobliżu krzyża kościoła. Budowie przewodniczył ks. Proboszcz Mieczysław Kornaga. Budowę rozpoczęto 17 X 1983 r. Dzięki ofiarności mieszkańców Nowej Grobli i pielgrzymów stale tu przybywających budowę ukończono po 86 dniach. Kościołowi nadano tytuł „Najświętszego Serca Pana Jezusa”. Dnia 19 V 1985 r. J. E. Ks. Bp Prof. dr hab. Marian Jaworski dokonał uroczystego poświęcenia kościoła.
Po dzień dzisiejszy do kościoła i krzyża w Nowej Grobli, po łaski i pomoc od Boga, przyjeżdżają pielgrzymi spotykając sie w każdy pierwszy piątek miesiąca o godz. 10.00. na Mszy św., adoracji Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie i modlitwie przy krzyżu. Piękno przyrody, cisza miejsca i spotka-nie z Chrystusem w niezwykłym miejscu zapraszają każdego, kto szuka pomocy i łaski Bożej, kto chce powiedzieć o swoich radościach i kłopotach, kto chce przylgnąć do Serca Pana Jezusa.
